Grootvader Emiel Maertens

Mijn twee grootvaders heb ik niet gekend, eigenlijk wel jammer.

Pépé Coudenys was kloefekapper en barbier, pépé Maertens was arbeider en deed ook seizoenwerk.

In een vorig bericht heb ik het reeds gehad over pépé Coudenys, nu is mijn andere grootvader aan de beurt. Vooral van 'horen zeggen' weet ik een heel klein beetje van deze grootvader.

Emiel, grootvader aan moederszijde, werkte onder andere bij de firma Van Eeghem, gespecialiseerd in de bietenteelt.
Ook heeft hij, zoals zovelen in die tijd, omstreeks de jaren 1920-1930 in Noord-Frankrijk 'in de bieten' gewerkt, een uitdrukking die ze vroeger gebruikten voor de seizoenarbeiders. Het was een hard leven en waren soms maandenlang weg van huis.
Duizenden Vlamingen trokken naar streken waar ze goed konden verdienen: vooral naar Noord-Frankrijk of naar Wallonië. Ze belanden er op de bietenvelden, en later in de ast, een droogoven voor tabak of chicorei.
Rond de eeuwwisseling werkten ruim 50.000 Vlamingen op de Noord-Franse suikerbietvelden.

Typering

Bezorgd voor zijn gezin: drie zonen en één dochter. Later is nog een dochtertje geboren, doch op de leeftijd van drie maand aan wiegendood gestorven.
Mijn moeder vertelde mij vroeger dat hij regelmatig brood bakte voor zijn gezin.
Hij was een grote man. Naar verluidt was hun huis - die ze zelf hadden gebouwd - heel laag, zo ook de deurlijst zoals vroeger meestal het geval was. Zo stootte hij meermaals met zijn hoofd tegen de deurlijst, met de nodige vloeken tot gevolg, zo werd mij verteld.


Mijn grootvader Emiel is op 63-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van een hersentumor.
Op het eind van zijn ziekte is hij vanuit het St-Janshospitaal te Brugge overgebracht naar Beernem. Gespecialiseerde hulp was er toen jammer genoeg nog niet.

Ik wil hier een eerbetoon geven aan deze grootvader die ik nooit heb gekend.

 

v.l.n.r. tante Paula, grootmoeder Rosalie met kleinkind Marnix, mijn moeder, grootvader Emiel