Dit is het landschap waar ik mij verschuilen kan
als het leven mij naar 't leven staat.
Moerasgebied met grassen, poelen, kuilen,
waar donker water geen geheim verraadt.
Men hoort er 's avonds het geroep van uilen.
En hier en daar op 't onverwachts daartussen
heldere plekken waar dan bomen staan,
die met een groene mond de hemel kussen
en 's avonds dromen bij een lichte maan.
Dit is het landschap - ongerept gebied.
Hier voel ik,luistrend naar het oeroud riet,
een rust van eeuwen al mijn onrust sussen.
Gedicht van Jan Willem Schulte Nordholt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten