Sparen

Zilverpapier voor de negertjes

 

In mijn kinderjaren werd er zilverpapier gespaard ‘voor de negertjes’. Het zilverpapier waarin chocoladerepen zaten verpakt hield men bij en bezorgde men dan onder andere in de scholen. Je zou kunnen zeggen dat het een ‘rage’ was indertijd.
Het was voor een goed doel. Dus aten we, onder het mom van  ‘het is voor de negertjes’ heel wat  chocolade , wellicht meer dan goed voor ons was. Wat deden die negertjes toch met dat zilverpapier, zo vroegen we ons af en aten zij ooit wel eens chocolade?  Daar is nooit een afdoend antwoord op gekomen en heden ten dage is dat nog steeds niet duidelijk.
Was het misschien een manier  om de aandacht te vestigen op ‘de arme negertjes’ wie weet? 

 

 

De missiespaarpot

 
Het stenen beeldje van het negertje met gitzwarte lokken en een gleufje op het hoofdje die vroeger bij winkeliers en in café’s stond was toentertijd ook een manier om een bijdrage te leveren aan de mensen in Congo. Toen je er een muntje in liet vallen, knikte het kopje. Dat was ook een soort curiosum en als kind vonden we het plezant toen dat hoofdje knikte. Zodoende is er wellicht menig spaarpotje gevuld geweest met centjes want dat knikkende hoofdje was amusant!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

15 april 2013