Deze naam werd in mijn kindertijd gebruikt voor bibliotheek. Wekelijks ging ik naar de boekerij om een 'handvol boeken' te lenen. Neen, ze werden niet alle systematisch uitgelezen doch menig boek is door mijn hand gegaan. De boekerij van mijn dorp had niet zo'n uitgebreide keuze als er heden ten dage is. De bibliothecaris van dienst was de toenmalige directrice van de huishoudschool. Zij keek altijd streng toe op wat we allemaal meenamen! Iets wat nu niet meer denkbaar is. Ik denk niet dat ze bang moest zijn voor ons geestelijk welzijn want veel 'verboden boeken' waren er daar indertijd niet te vinden. Ik verslond natuurlijk ook veel typische meisjesboeken, meestal veel te braaf, maar dat kon mijn leeshonger toch stillen, want lezen dat was echt iets voor mij.
Nu heb je naast de traditionele verkooppunten ook het e-boek, heel handig, slechts met een muisklik aan te schaffen en te betalen. Heb er reeds enkele op mijn iPod gelezen en dat valt best mee al zou het natuurlijk handiger lezen zijn op een tablet. Ik zou zeggen: leve de vooruitgang.
Toch had het 'naar de boekerij' gaan iets charmants over zich, een wekelijks ritueel waarvan ik hield. De jeugd tegenwoordig bekijkt dit wellicht anders, ze hebben ook zoveel mogelijkheden, zoveel keuzes. Wie weet is het soms wel té?
Mijn besluit: ik hou nog steeds van boeken en hoop dat zo te houden.
12 april 2013
Boeken hebben iets rustgevend en vertrouwd,de geur van boeken...de jaarlijkse boekenbeurs....ik wil het niet missen!
BeantwoordenVerwijderenVan zodra ik alleen mocht fietsen, fietste ik bijna elke woensdag & zaterdag naar de dichtste (& kleinste) bib, Het Cenakel. Waar ik prompt het maximum aantal boeken uitleende en thuis in het hoekje achter de zetels uitlas. Ik hoorde vaak niet dat men me riep om te eten en ook wat op tv kwam, interesseerde me niet, ik zat in een hoekje met een boekje en ging er volledig in op.
BeantwoordenVerwijderenToen moest je nog betalen per uitgeleend boek, al naargelang de dikte ervan, met een maximumprijs van 5,- BEF. In het HSO was het verder fietsen naar school en zo kon ik ook naar de grotere bib gaan, de Astridbibliotheek. Beide bibs fusioneerden jaren geleden met de stadsbibliotheek en ondertussen hebben we al jaren een mooie grote bib waar ik helaas veel te weinig kom. Ook lezen is een zeldzame bezigheid geworden, al heb ik nog wat ongelezen exemplaren in mijn uitpuilende boekenkasten staan. Niks zo zalig als in de winter bij de haard een boek te lezen...
Blij met je reactie, klinkt zo herkenbaar.
VerwijderenWeet echt niet meer hoeveel we indertijd moesten betalen in de 'boekerij'.
Als je renovatie achter de rug is kun je aan je ongelezen exemplaren beginnen :)
Groetjes.