Dan zie ik een artikel in Cult weekend, katern van de krant De Morgen, 'Dansen achter de sluier'. Het gaat over documentaires van Iraanse cineasten die in eigen land niet vertoond mogen worden.
Ik lees wat verder 'het recht om je geloof te kiezen: het is in Iran een gewaagde stelling'.
Dan denk ik terug aan hoe mijn vader zijn Christelijke geloof beleed en hoe hij zijn omgeving 'dwong' dit ook te doen. Goed, in de tijdgeest van de jaren vijftig, zestig van vorige eeuw werd in onze omgeving daar niet al te kritisch over gedaan, je was gewoon, net als je naaste omgeving gelovig, zo verliep dat toen zonder veel tegenstand.
Die brave vader waarvan je ook kunt denken:
dat je misschien ook voor zijn denkwijze nog begrip kan opbrengen want mijn vader was ook 'het product' van zijn tijd, diepgelovig opgevoed (geïndoctrineerd zeg maar) en volgzame zoon.
Ik herinner me heel goed dat toen mijn oudere zus pas gehuwd was dat mijn vader 'controle' deed of ze nog naar de mis gingen. Dat deed hij dan door tot bij hen te gaan op zondagvoormiddag en te 'polsen' of ze naar de mis zouden gaan.
Een ander feitje: toen een oudere broer van mij vlak voor zijn kerkelijk huwelijk meldde dat hij niet 'te biechten' wilde gaan (was toentertijd vereist voor een kerkelijk huwelijk, men had een 'briefje' nodig die dit bevestigde en die je aan de pastoor moest afgeven 'ten bewijze van kwijtschelding van zonden'), dan schoot mijn vader in actie. Die broer 'moest en zou te biechten gaan'. Zo geschiedde, want de broer werd verplicht met de vader mee te rijden naar een kerk in Brugge om daar te gaan biechten en zo 'het briefje' te bekomen voor de pastoor! Mijn vader dreigde zelfs met zelfmoord als die broer niet zou te biechten gaan! Stel je voor, zoveel indoctrinatie van 'een gelovig man'.
Ikzelf was toen redelijk volgzaam, met andere woorden, hij controleerde mij niet na mijn huwelijk.
Hij zou er nu nog moeten zijn geweest dan zou hij nogal gefulmineerd hebben tegen mijn drie zonen want namelijk geen enkel kleinkind is gedoopt, ik heb er vijf. Uitzondering is Jasper die net voor zijn dood -hij is gestorven toen hij bijna drieënhalve maand oud was- nog het doopsel heeft ontvangen. Ellen, mama van Jasper stond erop hem te dopen.
Twee van mijn zonen zijn niet kerkelijk gehuwd wat ook voor mijn vader een twistpunt zou zijn geweest.
Je zou denken waarom keerde je je dan niet af tegen dat geloof. Zo simpel was het niet want wij hadden het idee dat je door te huwen je kon onttrekken aan de kerk. Mijn vader heeft dus bekomen wat hij eigenlijk niet wilde, geen enkele van zijn kinderen is nog kerkelijk al moet ik bedenken dat ik niet zeker ben van mijn jongste broer die -in tegenstelling tot zijn oudere broer en zussen- wellicht nog 'restanten' van het geloof heeft behouden.
Dan denk ik hoe het nu ook nog voor vele mensen en ook voor veel vrouwen is 'die onder de knoet' worden gehouden van de religie, maakt niet uit of het nu een Christelijke, Joodse, Islamitische godsdienst is of nog andere.
Ik blijf er verwonderd naar kijken hoe fanatiek mensen kunnen zijn en de godsdienst zo'n belangrijk gegeven vinden.
Ik geloof in de natuur en in de moraal, niet in bijbels en kerkboeken. Gill, 24/12/2015
Die brave vader waarvan je ook kunt denken:
dat je misschien ook voor zijn denkwijze nog begrip kan opbrengen want mijn vader was ook 'het product' van zijn tijd, diepgelovig opgevoed (geïndoctrineerd zeg maar) en volgzame zoon.
Ik herinner me heel goed dat toen mijn oudere zus pas gehuwd was dat mijn vader 'controle' deed of ze nog naar de mis gingen. Dat deed hij dan door tot bij hen te gaan op zondagvoormiddag en te 'polsen' of ze naar de mis zouden gaan.
Een ander feitje: toen een oudere broer van mij vlak voor zijn kerkelijk huwelijk meldde dat hij niet 'te biechten' wilde gaan (was toentertijd vereist voor een kerkelijk huwelijk, men had een 'briefje' nodig die dit bevestigde en die je aan de pastoor moest afgeven 'ten bewijze van kwijtschelding van zonden'), dan schoot mijn vader in actie. Die broer 'moest en zou te biechten gaan'. Zo geschiedde, want de broer werd verplicht met de vader mee te rijden naar een kerk in Brugge om daar te gaan biechten en zo 'het briefje' te bekomen voor de pastoor! Mijn vader dreigde zelfs met zelfmoord als die broer niet zou te biechten gaan! Stel je voor, zoveel indoctrinatie van 'een gelovig man'.
Ikzelf was toen redelijk volgzaam, met andere woorden, hij controleerde mij niet na mijn huwelijk.
Hij zou er nu nog moeten zijn geweest dan zou hij nogal gefulmineerd hebben tegen mijn drie zonen want namelijk geen enkel kleinkind is gedoopt, ik heb er vijf. Uitzondering is Jasper die net voor zijn dood -hij is gestorven toen hij bijna drieënhalve maand oud was- nog het doopsel heeft ontvangen. Ellen, mama van Jasper stond erop hem te dopen.
Twee van mijn zonen zijn niet kerkelijk gehuwd wat ook voor mijn vader een twistpunt zou zijn geweest.
Je zou denken waarom keerde je je dan niet af tegen dat geloof. Zo simpel was het niet want wij hadden het idee dat je door te huwen je kon onttrekken aan de kerk. Mijn vader heeft dus bekomen wat hij eigenlijk niet wilde, geen enkele van zijn kinderen is nog kerkelijk al moet ik bedenken dat ik niet zeker ben van mijn jongste broer die -in tegenstelling tot zijn oudere broer en zussen- wellicht nog 'restanten' van het geloof heeft behouden.
Dan denk ik hoe het nu ook nog voor vele mensen en ook voor veel vrouwen is 'die onder de knoet' worden gehouden van de religie, maakt niet uit of het nu een Christelijke, Joodse, Islamitische godsdienst is of nog andere.
Ik blijf er verwonderd naar kijken hoe fanatiek mensen kunnen zijn en de godsdienst zo'n belangrijk gegeven vinden.
Ik geloof in de natuur en in de moraal, niet in bijbels en kerkboeken. Gill, 24/12/2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten