De doos

Kleine verhaaltjes
                                                        

De doos van zuster Appolonia!

Je acht het niet mogelijk maar toch heb ik deze doos ongeveer 57 jaar bewaard !
Een 'souvenirtje' uit mijn kleutertijd.
Het zit zo:
Appolonia was de naam van de zuster die in het tweede kleuterklasje van mijn dorp de 'hoedster' was van het kleine volkje.
Indertijd heette die school: 'bewaarschool'
Wij moesten vroeger blijkbaar worden 'bewaard'. Net zoals deze doos goed is bewaard dus!
Zuster Appolonia was  een imponerende verschijning: groot van gestalte, een doordringende blik en dan die nonnenkledij, een lang zwart kleed met bovenaan een wit borststuk en een wit kraagje, zo is mijn herinnering hiervan. Ze droeg ook een kapje, ook al zwart met wit, dat was allemaal indrukwekkend voor ons.
Toen we wat ouder werden waren er van die kinderen die het aandurfden om eens aan het kapje van een non te trekken want iedereen was nieuwsgierig hoe hun haar er daaronder uitzag. Natuurlijk volgde toen een flinke straf. Ik was te braaf om dat ook maar te proberen zodat ik mijn  verbeelding de vrije loop gaf en dacht dat ze helemaal kaal waren geschoren. Wat ik me vroeger ook al afvroeg was het idee dat zij nimmer naar het toilet moesten want ik dacht dat plassen met die kledij helemaal niet kon. Stel je voor, we kregen er zowaar een groot verbeeldingsvermogen bij op vierjarige leeftijd. In dat klasje was het vooral belangrijk dat we met gekruiste armpjes het grotendeel van de dag braaf moesten zijn en tussenin ons ook nog wat bezighouden met bijvoorbeeld 'prikwerk': een prikker en een soort dikke vilten lap waren de benodigdheden. We prikten toen figuurtjes uit in karton. Raar maar waar, ik deed dat wel graag. Dat ik dat nog weet is mij een raadsel.
En hoe zij aan die naam Appolonia  is gekomen weten we niet. Dat het een naam was die bij haar paste daar was iedereen het wel over eens.

De doos en het verhaaltje:

Ik was dus tussen vier en vijf jaar toen het mij overkwam dat kleine akkefietje. Mijn moeder had de zuster verwittigd dat ik regelmatig naar het toilet moest daar ik een blaasontsteking had. Toen ik mijn vingertje opstak en vroeg om te gaan plassen zei ze dat ik maar moest wachten tot de bel ging. Zo plastte ik dus in mijn broekje, dus 'verdiende' ik straf te krijgen. Appolonia vond er niet beter op dan mij in de gang te zetten zodat, toen de school uit was, al de leerlingen van de kleuter en lagere school, waaronder ook mijn zus, mijn natte kleertjes zouden zien! Leuk was anders. Ook dat heb ik goed onthouden, maar een trauma is het nooit geworden.
De zuster had achteraf een uitbrander gekregen van mijn moeder en zo komt het dat ze mij deze doos, met wellicht pralines erin, dat weet ik nu niet meer, heeft gegeven om 'het goed te maken' !

Het tweede kleuterklasje met zuster Appolonia
Op de derde rij tweede van links sta ik.